Hvers vegna má þjóðin ekki ákveða hvort sækja á um aðild að ESB ?

Framundan eru umræður og atkvæðagreiðsla á Alþingi hvort óska eigi eftir aðildaviðræðum við ESB.Auðvitað verður ekki hjá því komist að afgreiða þetta stóra mál. Ætlum við sækja um aðild að ESB eða ekki. En hvers vegna í óskupunum má ekki spyrja þjóðina í atkvæðagreiðslu hvort hún sé sammála Alþingi að við eigum að sækja um. Nú eða ef meirihluti Alþingis fellir að sækja um hefði þá ekki verið eðlilegt að þjóðin hefði sagt sitt álit.

Sumir stjórnmálamenn tala á góoðum stundum um lýðræði,þátttöku almennings í ákvarðanatökum,gagnsæi,þjóðaratkvæðagreiðslu o.s.frv.

Það liggur alveg á borðinu að lang eðlilegast væri að spyrja þjóðina álits á því hvort við eigum að sækja um aðildaviðræður við ESB eða ekki. Á þann hátt kæmi vilji þjóðarinnar í ljós. Ef það væri samþykkt væri svo skipuð nefnd frá öllum stjórnmálaflokkum og fagaðilar fengnir sem ráðgjafar til að hefja samningaviðræður við ESB. Samningurinn yrði svo lagður fyrir þjóðina til samþykktar eða synjunar. Þannig væri réttlætinu fullnægt.

 

ESB-tillagan birt

Athugasemdir

[EE elle (IP-tala skráð) 14.5.2009 kl. 22:27]

Jú, mér finnst það líka.

[Jón Valur Jensson, 15.5.2009 kl. 01:32]

Okkur væri nær að sækja um aðild að NAFTA en að láta innlimast í Evrópubandalagið.

En EF alþingismenn vilja taka beina stefnu á Brussel, þ.e. á "aðildarviðræður", sem endað gætu með ákvörðun um að láta innlimast í Evrópubandalagið –– sem felur í sér, að stefnt væri að fullveldisframsali, sem allir málsmetandi menn vita að andstætt er stjórnarskránni –– þá er það vitaskuld svo alvarlegt mál, að lýðveldið eða vakandi varðmenn þess og þjóðarinnar hljóta að krefjast þjóðaratkvæðagreiðslu um það, hvort leyfa beri stjórnvöldum að fara í þá umsókn, sem yrði upphaf þeirra "aðildarviðræðna".

Fráleitt er að leyfa ólýðræðislegum Samfylkingarráðherrum, sem alltaf voru með lýðræðið á vörunum, að komast upp með að láta ákveða slíka innlimun og framsal fullveldisréttinda til meginlandsins í EINNI atkvæðagreiðslu fyrir fullt og allt til allrar framtíðar, fyrir hönd ókominna kynslóða! – og það án þess að krefjast aukins meirihluta, sem þó er hið eðlilegasta mál, rétt eins og í Sambadslögunum 1918, sem er mjög sambærilegt dæmi, því að hér yrði stjórnskipan okkar bylt í meginatriðum.

Frekar 10 þjóðaratkvæðagreiðslur heldur en eina!

[ÓMF (IP-tala skráð) 15.5.2009 kl. 07:31]

Þú ert ekki alveg í lagi. Menn vita ekkert hvað er í boði í ESB fyrr en búið er að semja. Þess vegna þarf að fara í viðræður svo við getum vegið og metið hlutina. Núna eru hlutirnir gripnir úr lausu lofti og allskonar staðhæfingum haldið fram um kosti og galla ESB. Fáum þetta bara á hreynt og kjósum svo þegar eitthvað er uppá borðum!

[GH (IP-tala skráð) 15.5.2009 kl. 09:23]

Mér finnst að það ætti endilega að spyrja þjóðina hvort ekki ætti að spyrja þjóðina um hvort það hún vildi verða spurð um hvort hún vildi semja við ESB um eitthvað sem hún fær að vita hvað verður þegar búið verður að semja við ESB. Þá yrði réttlætinu örugglega fullnægt.

[Steindór D (IP-tala skráð) 15.5.2009 kl. 13:15]

ÓMF segir: "Menn vita ekkert hvað er í boði í ESB fyrr en búið er að semja." Þetta er ekki óalgengur misskilningur - en misskilningur samt. Menn vita nefnilega einmitt hvað ESB býður upp á. Fyrir utan það að geta horft til þeirra aðildarsamninga sem liggja fyrir hjá öðrum þjóðum (sem ættu jú að gefa vísbendingu um það sem er í boði fyrir okkur) vitum við vissulega hvað felst í ESB. ESB er og verður ESB og meginmarkmið þess er menningarlegur og stjórnmálalegur samruni aðildarríkja. Hvort við fáum 10 ára undanþágu frá fiskveiðistefnunni eða ekki er í raun aukaatriði.

 Sú spurning sem nærtækast er að spyrja sig er: Viljum við taka þátt í samruna Evrópuþjóðanna eða ekki? Leynt og ljóst stefnir ESB að því að verða eitt ríki með yfirstjórn í Brüssel - með Bandaríkin að fyrirmynd. Viljum við verða minnsta héraðið í 500 milljón manna Evrópulandinu eða viljum við standa áfram á eigin fótum (þ.e. vera áfram sjálfstæð)?