Hvort ráða fjármálafyrirtækin eða ríkisstjórnin? Kemur svar eftir helgi?

Hagsmunasamtök heimilanna bíða eftir fundi með forystumönnum ríkisstjórnarinnar,því lítið bólar á fréttum um aðgerðir til bjargar illa stöddum heimilum.

Auðvitað eru margir farnir að óttast að það séu fjármálafyrirtækin sem ráða för en ekki ríkisstjórnin.

Hvers vegna í óskupunum setur Alþingi ekki lög sem taka á þessu og gefa út tilskipan til fjármálafyrirtækjanna. Ef við eigum að trúa því að það sé virkilegur vilji ríkisstjórnar að hjálpa illa stöddum heimilum hlýtur að vera hægt að setja lög sem skylda fjármálafyrirtækin til að gera það sem ætlast er til.

Almenningur getur ekki mikið lengur tekið svarið þetta kemur eftir helgi sem gilt svar. Það kemur að því að almenningur hefur ekki leng ur þolinmæði að bíða.

Vilja fund með ráðherra

Athugasemdir

[Edda Karlsdóttir, 27.11.2010 kl. 07:54]

Held að það hafi ekki farið framhjá neinum að það eru fjármálastofnanir sem ráða hér ferðinni. Ríkisstjórnin er algjörlega getulaus í þessu máli og hefur verið frá byrjun. Það er ótrúlega aumkunarvert að hlusta á Jóhönnu tala um að "sátt" þurfi að nást við fjármálastofnanir til að hægt sé að leiðrétta þann forsendubrest sem lántakendur urðu fyrir í kjölfar bankahrunsins. Auðvitað næst ekki "sátt" við fjármálastofnanir!! Þeirra markmið er að hirða til sín eins mikið af eigum fólks og hægt er! Því miður hefur Jóhanna og hennar fylgilið enga burði til að klára þetta mál á skynsaman hátt sem gagnast öllum. Júlíus Sólnes var með athyglisverðan pistil á Rás 2 þann 15. okt. og hægt er að hlusta á hann hérna: http://dagskra.ruv.is/ras2/4553148/2010/10/15 

Jóhanna og Steingrímur þurfa að víkja hið snarasta, þau eru orðin of gömul og hafa setið á Alþingi of lengi, eru steinrunnin í hugsun og gjörðum. því miður virðist þrjóskan og valdafíknin vera það mikil að það þarf augsýnilega mikið til að þau víki sjálfviljug.

[Gunnar Heiðarsson, 27.11.2010 kl. 10:12]

Sæll Sgurður. Auðvitað ráða fjármálastofnanir, það hefur marg sannast á undanförnum vikum. Því miður fyrir land og þjóð, þá virðast þessar stofnanir hafa tögl og haldir. Þeir sem tapa á þessu eru lántakendu, fjármagnseigendur, ríkiskassinn og að lokum falla fjármálastofnanirnar einnig.

Sú rökfærsla að fjármálastofnanir séu að standa vörð fjármagnseigenda stenst ekki. Ef lántakendum er ekki gert kleyft að standa við og greiða af sínum lánum, falla þau og fjármagnseigendur tapa. Fjármálastofnanir geta hins vegar lifað eitthvað en að lokum fara þær sömu leið.

Niðurstaðan er að allir tapa.