Íslendingar fá ekki undanþágu í fiskveiðimálum.

Margt bendir til þess að Vinstri grænir gefi eftir í ESB málum. Viðræður munu því hefjast við ESB. Eins og margoft hefur komið fram telur Samfylkingin það lausn allra mála að leiða þjóðina inní ESB.Fróðlegt var að heyra það sem stækkunarstjóri ESB sagði. Að sjálfsögðu vill ESB fá okkur inn en að getum ekki vænst að fá neina sérmeðferð hvað fiskveiðistefnu ESB varðar. Í sama streng tekur einn helsti fréttaskýrandi Lundúnablaðisns Times. Íslendingar geta ekki búist við neinni sér meðferð hvað varðar fiskveiðimálin.

Eftir að maður heyrir þetta spyr maður. Erum við virkilega tilbúin að fara í þessa vegferð ef fyrirfram er vitað að við verðum að afsala okkur stjórn fiskveiða. Hvernig verður framtíð okkar lands ef við ráðum ekki lengur yfir okkar auðlindum?

Ef svarið við fiskveiðimálunum er svona skýrt eins og stækkunarstjóri ESB segir spyr maður. Hvaða tilgangi þjónar það eiginlega að fara í viðræður.

Ég held að það verði skammgóður vermir þótt við fáum erlenda ódýra osta og kjúklinga ef við verðum á móti að afsala okkur yfirráðum á auðlindum okkar.

Það vita allir að ESB eru ekki góðgerðarsamtök, þannig að okkar hagsmunir verða ekki settir ofar heildarhagsmunum ESB.

Ef svörin er svona skýr í fiskveiðimálunum er öruggt að samningur verður felldur hér með stóru NEI.

Athugasemdir

[zappa (IP-tala skráð) 29.4.2009 kl. 13:51]

mikið um ef og annaðhvort fáfræði eða rangfærslur í þessum pistli.samkvæmt gildandi reglum evrópusambandsins er kvóti í höndum þeirra ríkja sem hafa veiðireynslu í viðkomandi ríki,og hverjir hafa veiðireynslu á islandsmiðum,svo eru reglur evrópusambandsins að miklu leiti um að viðkomandi ríki mismuni ekki þegnunum og það er það sem þið kvótavinirnir eruð hræddir um að tekið verði á, svo jafnræðis verði gætt gagnvart öllum þegnum íslands.en sumir verði ekki jafnari en aðrir gagnvart fiskimiðunum hér við land og geti haldið áfram að braska.

[Gísli Ingvarsson, 29.4.2009 kl. 14:01]

"Það vita allir að ESB eru ekki góðgerðarsamtök, þannig að okkar hagsmunir verða ekki settir ofar heildarhagsmunum ESB. " ....og ég sem hélt að við myndum geta sett okkar hagsmuni ofar öllum öðrum af því að við erum svo pínulítil og sæt og full af minnimáttarkennd og allur heimurinn býður með opinn faðminn að vilja vera góðir við okkur..... gefa okkur upp skuldir og lána okkur síðan fullt af peningum til að byggja álver... þú ert fljótur að læra frasana en veist kannski ekki hvað þeir þýða....það finnst mér að minnsta kosti.

"Ef svarið við fiskveiðimálunum er svona skýrt eins og stækkunarstjóri ESB segir spyr maður. Hvaða tilgangi þjónar það eiginlega að fara í viðræður." ....við sem viljum fara í ESB gerum það á allt öðrum forsendum en sjávarútvegs og landbúnaðar. Ef það væri málið fyrir okkur held ég að við myndum ekki vilja fara í ESB. Við viljum einfaldlega rjúfa einangrun íslendinga og gera samfélagið allt skilvirkara og með því sniði sem helstu viðskiptavirnir og keppinautar gera. Hagsmunir íslendinga liggja í því að hafa sem líkastan ramma að styðjast við og þeir. Það verk getur engin ein þjóð haldið utanum. Þess vegna var ESB myndað, ekki til að búa til nýtt ríki. Það er bara fantasía. Þessi fókus á fiskveiði og landbúnað er bara fyrirsláttur einangrunarsinnaðs hugarfars. Málið til framtíðar stendur um tvennt. Annað hvort gerumst við þjóð með þjóðum Evrópu eða við verðum innlimið í eitthvert stórveldi sem kærir sig um að borga fyrir aðgang að auðlindunum einhliða og við fáum að vera hérna ef við rífum ekki kjaft. Það er ekkert mál að taka Ísland yfir upp í skuld. Menn sjá það ekki fyrir núna en þær aðstæður geta hratt skapast sem gera okkur ekki lengur áhugaverð að skipta við. Hvernig væri að hugsa lengra en til næstu máltíðar svona einu sinni í sögu þessa volaða lýðveldis. Við setjum einfaldlega þjóðarhag ofar hagsmunum þröngrar klíku sjávarútvegs og bænda. Svo er það bara bull að við fáum ekki að stórna því sem við viljum. Það gera það allir aðrir í ESB og af hverju ekki við líka?

[Skúli Einarsson (IP-tala skráð) 29.4.2009 kl. 14:26]

Það sem Samfylkingin virðist ekki gera sér grein fyrir er að samnigsviðræður munu taka langan tíma og enn lengri tíma tekur það að fá að taka upp evru, þar með er það úr sögunni að aðildarviðræður muni hjálpa heimilunum.  Það er sjálfsagt að fara í viðræður en gera verður ráð fyrir því að ESB mun ekki gefa neitt eftir í þeim í sambandi við fiskimiðin, raforkuframleyðslu né væntanlegar olíulindir, ESB mun fara fram á að fá hlutdeild í öllum okkar auðlindum.  Það má ekki gleymast að vatnið okkar er það tærasta og besta í heimi.  Eftir hverju er að slægjast í ESB, erum við bara að eltast við styrkina sem hafa eyðilagt allan landbúnað í Evrópu eða því sem næst, væri ekki nær að styrkja garðyrkjubændur með lægra raforkuverði, við getum ræktað allt okkar grænmeti og þurfum ekkert endilega að flytja það inn.  Ef það þarf að skipta um gjaldmiðil, þá er miklu nær að taka upp Dollar þar sem allur okkar olíuinnflutningur er í dollurum og einnig allur álútflutningurinn, þá færi benzínverðið í sirka 50 cent á líter og miðað við stöðuna í dag yrði það þá í kringum 64kr. líterinn.

[Jón Snæbjörnsson, 29.4.2009 kl. 15:05]

Held það hljóti að vera sjálfgefið að ef við förum inn í ESB þá er ekkert annað í boði en allt eða ekkert.

Get ekki séð að breiti miklu úr því sem komið er, hversu oft höfum íslendingar ekki fengið tækifæri upp á nýtt en ávalt náð að klúðra málum, horfum bara í kringum okkur í dag, eða rættlætir stjórn og aðgerðarleysi að segja sí og æ; lengi getur vont versnað ?

[Atli Hermannsson., 29.4.2009 kl. 17:49]

Sigurður. Ég er búinn að setja þennan texta inn á nokkrum stöðum. Ástæðan er sú að mér finnst að tími sé kominn til að andstæðingar aðildarumsóknar fari nú að kyngja gömlu tuggunni um að við missum forræðið yfir auðlindinni við inngöngu í ESB.  

Það stendur eins og við vitum yfir endurskoðun á því sem kallað er CFP. Common Fisheries Policy og er stjórnkerfi fiskveiða ESB. Margar breytingatillögur hafa komið fram og verið er að vinna í öðrum. Til dæmis einni frá Joe Borg framkvæmdastjóra CFP þess efnis að allar miðstýrðar ákvarðanir sem ekki þurfi nauðsynlega að taka í Brussel, verði færðar eins og kostur er sem næst vettvangi. Þessar tillögur ættu að auka verulega líkurnar á því að íslenska fiskveiðilögsagan verði skilgreind sem sérstakt fiskstjórnunarsvæði eins og stefnt er að – þar sem allar ákvarðanir yrðu teknar hér heima. Svokallaðir "fullveldissinnar" ættu að fagna þessari breytingu.

Við unum því ekki þurfa þurfa neinar sérlausnir hvað þá undanþágur.