Auðvitað eiga eigendur lífeyrissjóða að ráða yfir þeim.

Það er óskiljanlegt með öllu að það skulu vera átök um það hverjir eigi lífeyrissjóðijna og hverjir eigi að stjórna þeim. Manni finnst það liggja svo á borðinu að launafólk sem borgar hluta sinna launa í lífeyrissjóð eigi þá peninga og þar með hafi þann rétt að kjósa stjórn til að gæta sinna hagsmuna. En eins og allir vita er þetta ekki svona.

Í mörgum tilfellum eru það atvinnurekendur sem fara með stjórn sjóðanna og ráðskast með fjármuni þeirra með misjöfnum árangri eins og reynslan hefur sýnt.

Það er því flott hjá Pétri Blöndal að taka málið upp á Alþingi. Það er nauðsynlegt að það sé kveðiðö alveg skýrt um það í lögum að sjóðfélagarnir eigi sjóðina. Það þarf líka að kveða alveg skýrt um það í lögum að það eru sjóðfélagrnir sjálfir sem kjósa sér stjórn. Það hljóta öll rök að hníga að því að launþegarnir fái viðurkenningu á því að lífeyrissjóðirnir séu þeirra eign.

Sjóðsfélagar kjósi stjórnir

Athugasemdir

[Sigurður Haraldsson (IP-tala skráð) 27.12.2011 kl. 19:18]

Veit ekki hvað Pétri gengur til en ég treysti þeim manni nú ekki alveg þegar hann fer að tala um sjóði og hvernig eigi að ráðstafa þeim.

En það eina  rétta sem gert væri við lífeyrissjóðina er að gera þá upp, og afhenda hverjum og einum eiganda þeirra sinn hlut og gefa honum val um að ráðstafa honum

a) á 1,5% vöxtum inn í íbúðalánasjóð

b) á 1.5 % vöxtum í ríkisskuldabréfum

c) í núverandi lífeyrissjóðakerfi. 

Síðan fær hver sinn hlut við 67 ára aldur og við andlát er þetta eign dánarbúsins.

Það þarf ekki einhverja spilasjúklinga til að spila með 15% af launatekjum landsmanna. 

Núverandi kerfi er ónýtt, og hvernig stendur á því að nú eru forkólfar kerfisins farnir að tala um skerðingar eða meira framlag, þetta minnir á Maddoff.

En það er í lagi að hafa skildusparnað en við eigum að ráða yfir honum sjálf en ekki besservisserar á borð við Vilhjálm Egilsson eða Gylfa Arnbjörnsson

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 28.12.2011 kl. 00:40]

Er ekki rétt að hafa í huga að þegar launþegar greiða 4% af launum sínum í lífeyrissjóði þá greiða atvinnurekendur 6% á móti launþeganum.

Þannig að báðir þessir aðilar hljóta að hafa umráð og umsögn um hvernig með sjóðinn er farið.

Er það ekki líka augljóst og sanngjarnt?

[Lárus Sigurðsson (IP-tala skráð) 28.12.2011 kl. 05:04]

Nei, Sigurður Alfreð Herlufsen, það er engan veginn sanngjarnt.

Atvinnurekendur greiða ekki í sjóðina af góðmennsku, þetta er hluti af launakjörum. Samkvæmt þinni skilgreiningu þá er líka augljóst og sanngjarnt að atvinnurekandi ákveði í hvað þú eyðir laununum þínum, það er jú hann sem greiðir launin.

[Ragnar Þór Ragnarsson (IP-tala skráð) 28.12.2011 kl. 09:33]

ég ættla stiðja við það sem sigurðu alfreð segir því það er bara rétt enda af hverju á eimnhver ein fillking að ráða eða ein manneskja var þessum fóflum ekkert sinn í vöggu og upp vexti held foreldrar þessara manna séu ekki stollt þegar þeir láta aðra blæða holdi fyrir rass síns sjálfs

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 28.12.2011 kl. 09:53]

Hvað skildi Helgi í Góu segja við þessu?

Hann hefur lengi haft skoðun á hvernig með lífeyrissjóðina eigi að fara.

Sjálfur fæ ég aðeins um 2.000 kr. á mánuði frá þeim, svo þeirra starf kemur lítið við mig.

Tel þó að lífeyrissjóðskerfið sé mikils virði fyrir þjóðfélagið.

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 28.12.2011 kl. 11:13]

Sæll herra Lárus,

 Atvinnurekendur greiða ekki í sjóðina af góðmennsku segir þú og það er vissulega alveg rétt. En launþegar greiða ekki inn í sjóðina af sínu frumkvæði. Þetta er skylda sem sett er á þeirra herðar.Þeir fá ekki ráðið hvar þeir geyma þessa peninga.

Hver maður getur, ef hann kýs, sett til hliðar af sínum launum inn á sparireikning. Þá hefur hann alltaf aðgang að þessum sjóði þegar á þarf að halda.

Hins vegar eru svo sárafáir sem leggja til hliðar, þess vegna hefur yfirvaldið valið að gera þetta að skyldu.

Svo þegar þessi sjóður er orðin stór og þýðingarmikill, þá er hann orðin ríki í ríkinu. Þeir sem með hann höndla fá völd sem þeir vilja ekki vera án, fyrir utan að þeir taka sér góðan skylding til að sinna því verkefni.

[Árni Gunnarsson, 28.12.2011 kl. 11:36]

Þar sem greiðsla atvinnurekandans í lífeyrissjóð launþegans er skylda og hluti af samningsbundnum launakjörum þá sé ég ekki hvers vegna hann (atv. rekandinn) á eitthvað fremur ráðstöfunarrétt yfir þeim hluta launanna en öðrum.

Hvað Helga í Góu áhrærir þá væri allt í lagi að hlusta á ályktanir hans í þessum málum sem öðrum. Hann hefur lagt fram margar góðar tillögur um ráðstöfun þessara fjármuna.

Það er önnur saga.

[Sigurður Alfreð Herlufsen, 28.12.2011 kl. 11:39]

Árni, ég vil gjarnan árétta að ég er mjög ánægður með framtak Helga í Góu varðandi ráðstöfun lífeyrissjóspeninga.

Hann hefur eins og þú segir komið með margar góðar tillögur.

[Þorkell Guðbrandsson (IP-tala skráð) 28.12.2011 kl. 12:52]

Rétt sem Árni Gunnarsson segir um þetta. Ég er orðinn svo gamall að ég var í kjarabaráttunni árið 1969 þegar almennir launþegar fengu fyrst í gegn í samningum að launagreiðendur létu tiltekinn hluta af umsaminni launahækkun ganga í lífeyrissjóði, sem vel að merkja launþegar leggja einnig í að sínum hluta. Ef við hefðum ekki talið okkur hagstætt að fara þessa leið, hefðum við ekki gefið okkur með að fá þetta sem beina launahækkun. Þetta er því umsaminn hluti af launakjörum okkar og þegar launagreiðendur hafa greitt okkur launin, í hvaða mynd sem það er, þá eru launin okkar eign og þeir hafa engan ráðstöfunarrétt á þeim. Ástæða þess að talið var rétt að hver kynslóð myndaði sinn eigin sjóð til að standa undir lífeyrisgreiðslum við starfslok var einfaldlega sú, að menn sáu fram á að með sífellt hækkandi lífaldri og hlutfallslega færri skattgreiðendum yrði gegnumstreymiskerfi fyrr en síðar orðið alltof mikil byrði á skattgreiðendum. Eins og lífeyriskerfið er núna, þá samanstendur það af samtryggingarkerfi, þar sem menn eignast tiltekin réttindi og hinsvegar séreignasparnaði, sem er persónuleg eign og kemur til skipta við andlát ef hann er óeyddur að hluta eða allur þegar þar að kemur, sem er eðli málsins samkvæmt með ýmsu móti. Núverandi ríkisstjórn er hinsvegar að gera þau regin mistök, að koma í veg fyrir séreignasparnað með skattlagningu. Ennfremur eru þau að láta lífeyrisþega sjóðanna greiða mun hærra hlutfall sinna tekna í tekjuskatt með því að skattleggja sjóðina sérstaklega. Sjóðirnir eiga enga fjármuni sjálfir, þannig að skattlagningu á þá er ekki hægt að mæta nema með lækkun lífeyris.

[Lara (IP-tala skráð) 28.12.2011 kl. 13:11]

Af hverju þurfum við þetta litla land svo marga lífeyrissjóði - Við erum svo fámenn og það er mikil rekstrarkostnaður hjá hverjum og einum sjóði.
Þegar fólk deyr fær það ekki einu sinni upp í útfararkostnað en það ætti að vera sjálfsagt að fólk/dánarbú fái ákveðin krónufjölda þegar fólk fellur frá, úr lífeyrissjóðnum.

Við ættum að gera þetta eins og með skyldusparnaðinn, og vera með skyldulífeyrissjóð. Við leggjum inn á Seðlabankann  og þegar við föllum frá, þá erfa afkomendur lífeyrinn sem við höfum safnað. Við þyrftum ekki allar þessar byggingar, stjórnarmenn, allt þetta batterí til að útbýta brauðmolum í þá sem hafa lagt inn í sjóðina.

[Dexter Morgan, 28.12.2011 kl. 15:57]

Eigendur þessara sjóða (almennir launamenn) ráða akkúrat engu um sína sjóði. Það er fullkomnlega óeðlilegt.

Hérna fyrir norðan gerðist það að formaður Stapa Lífeysissjóðs "gleymdi" einni kröfu upp á 4 milljarða, segi og skrifa: FJÓRA MILLJARÐA. Hann kenndi auðvita lögfræðingnum sínum um, og neitaði að taka ábyrgð. Þetta var árið 2009. Fólkið sem greiðir í sjóðinn var að vonum alveg brjálað, en viti menn. Þessi maður situr ennþá sem formaður þessa sjóðs. Afhverju ? Af því að hann er ósnertanlegur og eigendur sjóðsins (VIÐ) geta ekki refsað honum fyrir vítaverða framkomu, af því að þeir ná ekki til hans. Þessi karla-klúbbur sem stjórnir lífeyrissjóðanna er mætti vel skilgreina sem "The Untouchables". Það er eitthvað meira en lítið bogið við það kerfi.

[Númi (IP-tala skráð) 28.12.2011 kl. 23:21]

Dexter hvað heitir þessi Lúði,er stjórnar enn þessum sjóði.?

[Tryggvi Þórarinsson, 29.12.2011 kl. 09:11]

Þetta er einfalt mál, einn sjóð fyrir allt landið með mjög skýrum lögum og reglugerðum um ráðstöfun og ávöxtun hans, það eitt sparar milljarða að fækka sjóðunum í einn.

Við erum ekki nema 300.000 manns og höfum ekkert við mörg bákn að gera með tilheyrandi fílabeinsturnum.

[Ragnar Þór Ragnarsson (IP-tala skráð) 29.12.2011 kl. 17:17]

það eru nú ekkert mikið fleir karla hjá stapa en konur þekki eina persónulega og ef eithvað breitis er hringt og hóta hvartað rifið kjarf fólk hefur komið þangað og hótað að rústa staðnum fyrir gefiði en vilduð þið vinna á stað sem svona er ég myndi hengja mig ef ég inni þarna ég bara skil ekki hvernig ein af okkar sameliu meikar að vinna þarna og hún vinnur oft yfir leifilegan vinnu tíma en kemst ekki yfir neitt því símarnir æpa við erum sek líka með að trufla þetta fólk í vinnu en reindar myndi ég vilja gera eitt setja einn lýfeirissjóð í rvk og nágreni og einn í hverri álmu hér td austurland norður land og vestuland þetta eru 4 sjóðir enda hvað er með þetta allt að gera nákvæmlega EKKERT þetta er bara gert til að rugla ykkur reinið að oppna augun betur